Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Reguli reiciendam; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Duo Reges: constructio interrete. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.
Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;
Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;
Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Dat enim intervalla et relaxat.

Haec dicuntur inconstantissime.: Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Ut pulsi recurrant?: Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Quare conare, quaeso.: Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Bork: Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.
Quid vero?: Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
Quid ergo?: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Hunc vos beatum; Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; At eum nihili facit; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.

Sed si duo honesta proposita sint, alterum cum valitudine, alterum cum morbo, non esse dubium, ad utrum eorum natura nos ipsa deductura sit.

In homine autem summa omnis animi est et in animo rationis,
ex qua virtus est, quae rationis absolutio definitur, quam
etiam atque etiam explicandam putant.

Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur
iis, quae recordamur.